مرگ تدریجی ما آغاز خواهد شد… اگر سفر نکنیم، اگر مطالعه نکنیم،

اگر به صدای زندگی گوش فرا ندهیم،اگربه خودمان بها ندهیم.                        

  مرگ تدریجی ما آغاز خواهد شد..هنگامی که عزت نفس را در خود بکشیم، هنگامی که دست یاری دیگران را رد بکنیم.

مرگ تدریجی ما آغاز خواهد شد… اگر بنده ی عادت های خویش بشویم   و  هرروز یک مسیر را بپیماییم…                                                

اگر دچار روزمرگی شویم،                                                        

اگر تغییری در رنگ لبا سهای خویش ندهیم ، یا با کسانی که نمی شناسیم سر صحبت را باز نکنیم..                                                            

مرگ تدریجی ما آغاز خواهد شد… اگر احساسات خود را ابراز نکنیم. همان احساسات سرکشی که موجب درخشش چشمان ما میشود و  دل را به تپش در می آورد..                                         

مرگ تدریجی ما آغاز خواهد شد… اگر تحولی در زندگی خویش ایجاد  نکنیم، هنگامی که از حرفه یا عشق خود ناراضی هستیم.               

اگر حاشیه ی امنیت خودرا برای آرزویی نامطمئن به خطر نیندازیم..

 اگر به دنبال آرزوهایمان نباشیم..اگر به خودمان اجازه ندهیم برای یکبار هم که شده، از نصیحتی عاقلانه بگریزیم…

بیایید زندگی را امروز آغاز کنیم.                                             

بیایید امروز خطر کنیم.                                                       

همین امروز کاری کنیم.                                                        

اجازه ندهیم که دچار مرگ تدریجی شویم.                                  

شاد بودن را فراموش نکنیم…                                               

پابلو نرودا